Τέλος
Κι οι μνήμες παν κι αυτές
πίσω απ’ τα πράγματα να τα προφτάσουν
Όπου τα παλαιά φαίνονται πάλι κι εκείνα σαν καινούρια.
- Οδ. Ελύτης
στέκομαι στο ανοιχτό παράθυρο
________προσδοκώντας ένα γόνιμο χωράφι
συμβιβάζομαι
τα καλώδια της ΔΕΗ εισβάλλουν στα καταθλιπτικά μου κύτταρα
κάθε πρωί ο έρωτας
________χυμένος στο χαλάκι του μπάνιου
ευκταίο κι αναπόδραστο αποτέλεσμα
αν μου επέτρεπες να ονειρευτώ μιας μέρας δρόμο...
κι εσύ καινούριο αγόρι
________με τα υγρά αλφάβητα ανάμεσα στα σκέλια
διαλέγεις τους αρμούς να περπατήσεις
τίποτα νέο δεν υπάρχει
το παλιό αναπλάθεται σε πληρωμένες μήτρες
και γίνετ’ άλλο
-Ανδρονίκη Μαστοράκη-
