Έλα κοντά μου, δεν είμαι η φωτιά.
Τις φωτιές τις σβήνουν τα ποτάμια.
Τις πνίγουν οι νεροποντές.
Τις κυνηγούν οι βοριάδες.
Δεν είμαι, δεν είμαι η φωτιά.
Έλα κοντά μου δεν είμαι άνεμος.
Τους άνεμους τους κόβουν τα βουνά.
Τους βουβαίνουν τα λιοπύρια.
Τους σαρώνουν οι κατακλυσμοί.
Δεν είμαι, δεν είμαι ο άνεμος.
Εγώ δεν είμαι παρά ένας στρατολάτης
ένας αποσταμένος περπατητής
που ακούμπησε στη ρίζα μιας ελιάς
ν' ακούσει το τραγούδι των γρύλων.
Κι αν θέλεις, έλα να τ' ακούσουμε μαζί.
-Μενέλαος Λουντέμης-
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
6 comments:
όμορφο ποίημα...
έχει γίνει και τραγούδι, το έχω ακο΄θσει σε εκτέλεση του Νταλάρα και μπορώ να πω ότι μου άρεσε αρκετά...
καλό Σ/Κ
;)
"ακούσει"
Δεν ήξερα ότι έχει μελοποιηθεί, θα το ψάξω...
καλησπέρα ίκαρε :)
Εδώ θα βρείς το βιβλίο του Λουντέμη "Τότε που κυνηγούσα τους ανέμους", καθώς και πολλά άλλα βιβλία. Νομίζω θα το βρεις ενδιαφον!
http://vivlia.wordpress.com/2007/10/20/lountemis/
Πράγματι, είναι πολύ ενδιαφέρον blog.
Σ' ευχαριστώ αμάραντε.
Το e-vivlia έχει μεταφερθεί στην πλατφόρμα του blogger.
Η νέα διεύθυνση είναι e-vivlia.blogspot.com
Post a Comment