Καθήκον

Ο Άγγελός μου έχει τη διακριτικότητα
την ώρα της μεγαλύτερης θλίψης να σωπαίνει.

Όταν το βλέμμα εντοπίζει στην πίσσα βυθισμένο
τα απαστράπτοντα φτερά του απομακρύνει·

τι νόημα θα είχε να βαλτώσουν και αυτά
ή έστω να λερωθούν; - κανένα.

Όταν από τις λάσπες ξεκολλήσω και πάω
να λουστώ, να πλυθώ, να καθαρίσω,

όταν μοσχομυρίσω, τότε τις αγγελικές φτερούγες του
γύρω μου τυλίγει και δεν τις ξανανοίγει

αν δεν σιγουρευτεί οι πληγές πως έχουν όλες κλείσει
και οι ουλές πως έχουν σβήσει.

-Ανδρονίκη Μαστοράκη-